Οι «ανεξάρτητοι» και οι προεδρικές

09.02.08

Ας υποστηρίζουν όποιον πιστεύουν ότι «μπορεί καλύτερα». Αλλά, ας μην παιδεύουν τη λογική μας, ότι είναι ΔΗΘΕΝ ανεξάρτητοι και όχι ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΥΠΟΧΕΙΡΙΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ. Οργανώσεις που ΠΡΩΤΑ λογοδοτούν στο κόμμα και μετά στα μέλη τους. Άλλωστε αυτός είναι ο πρωταρχικός ρόλος της ΥΠΑΡΞΗΣ τους. Να είναι δορυφόροι του κόμματος. Γιατί όταν ελέγχονται από το κόμμα, όταν δίνουν λογαριασμό στο κόμμα και όταν έχουν οργανικές σχέσεις με το κόμμα, τότε οι σκοποί του κόμματος υπερτερούν και υπερκαλύπτουν τους σκοπούς της τάδε ή της δείνα οργάνωσης. Και την ώρα της απόφασης σε ένα κρίσιμο ζήτημα θα μετρήσει (πρώτα) το συμφέρον του κόμματος. Θα μετρήσει δηλαδή αν θα κάνεις απεργία. Αν θα κλείσεις τους δρόμους. Αν θα διαμαρτυρηθείς ήπια ή έντονα. Αν θα ρίξεις αυγά ή θα βγάλεις ανακοίνωση. Αν θα δώσεις πίστωση χρόνου στο διάλογο ή τελεσίγραφο «εδώ και τώρα». Γιατί η εξουσία εκπηγάζει πρώτα από τα κόμματα και μετά από τα μέλη της οργάνωσης ή τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκε αυτή η οργάνωση. Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί το (κάθε) κόμμα πρέπει να έχει λόγο και «δικούς» του ανθρώπους στα συμβούλια των μαθητών, στις φοιτητικές ενώσεις, στους συνδέσμους γονέων , στις σχολικές εφορείες, στις εκπαιδευτικές οργανώσεις, στις συντεχνίες εργαζομένων, στις αγροτικές οργανώσεις, στα μέσα ενημέρωσης, στα αθλητικά σωματεία… (δεν έχει τέλος τούτος ο κατάλογος). Δηλαδή, ο σκοπός ύπαρξης ενός κόμματος είναι να ελέγχει κάθε κύτταρο της κοινωνίας; Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία; Ή μήπως έτσι λειτουργεί η κομματοκρατία; Χόρχε υγ: Τα γράφω τούτα διαβάζοντας τις χθεσινές ανακοινώσεις δύο ΔΗΘΕΝ εργατικών οργανώσεων που κονταροχτυπιούνται για τις προεδρικές. Αντί να κοιτάξουν πως θα «κλειδώσουν» τους υποψηφίους, ανεξαρτήτως χρώματος, για να προωθήσουν τα συμφέροντα των μελών τους, τρέχουν να παραδώσουν στο πιάτο τους ψήφους των ανθρώπων που εκπροσωπούν! Με «κίνδυνο», οι (μετεκλογικές) ευχαριστίες να εξαργυρωθούν σε προσωπικό –και όχι συλλογικό- επίπεδο.