Ο δρόμος

11.02.08

(Σαν θυμάσαι όσα έζησες, όσα αφέθηκες να ζήσεις). Όνειρα που μπόλιασες με ξένων τις αλήθειες, πίκρες που στράγγιξες, πολέμους που δεν ήρθαν - (Και αναρωτιέσαι) Μετράς φεγγάρια που έφυγαν, τους ήλιους που δεν είδες, σαν χαιρετάς στα δειλινά ξανά την Αφροδίτη - (Σταυροκοπιέσαι) Κινάς να φύγεις -μα που να πας;- βαθιές ‘ναι οι ρίζες σου δοξάρι η ψυχή σου, (Και τυραννιέσαι) Τούτο το δρόμο τον γραφτό που σου ΄λαχε να ζήσεις Ζήσε τον και ας ειν’ αργά μην τον προδώνεις Δεν θα ξανάρθει. χόρχε 11.2.08 (Αφιερωμένο στους παλιούς καλούς φίλους που ξαναβρήκα)