ΤΟΥ ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

"Πρέπει να αποφασίσουμε τη διχοτόμηση της Κύπρου", έγραψε. Η εφημερίδα συνέκρινε την κατάσταση στην Κύπρο με την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ινδία. Ήταν το 1947. Είχε μόλις κλείσει η αυλαία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά δεν είχε ακόμη διαλυθεί η ομίχλη. Η Μεγάλη Βρετανία που κρατούσε στα χέρια της την Ινδία για περίπου 100 χρόνια, αποφάσισε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της χώρας εκείνης το 1947. Αλλά διαμελίζοντάς την. Έτσι γεννήθηκε το Πακιστάν από την Ιδία. Δηλαδή, το μουσουλμανικό τμήμα της Ινδίας απέκτησε έτσι ένα ξεχωριστό και ανεξάρτητο κράτος. Επιπλέον, οι Άγγλοι που διαμέλισαν την Ινδία, χώρισαν και το Πακιστάν μόλις το ίδρυσαν. Σε Ανατολικό και Δυτικό Πακιστάν. Το 1971 αποσχίστηκε το Ανατολικό Πακιστάν από το Πακιστάν και έγινε ξεχωριστό κράτος. Έτσι προέκυψε η Μπαγκλαντές.

Είχε γράψει το εξής πριν 50 χρόνια η αγγλική εφημερίδα "Scotsman": "Πρώτα είπαμε στους μουσουλμάνους της Ινδίας ότι η διχοτόμηση είναι αδύνατη και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αποδεχτή από την Αγγλία. Αλλά στο τέλος αναγκαστήκαμε, χωρίς να το θέλουμε, να διαμελίσουμε την Ινδία. Πρέπει να αντλήσουμε διδάγματα από την περίπτωση της Ινδίας και να αποφασίσουμε να διαμελίσουμε την Κύπρο σε περίπτωση που οι Έλληνες και οι Τούρκοι δεν συμφωνήσουν μεταξύ τους". Σύμφωνα με την εφημερίδα "Scotsman", η διχοτόμηση θα ήταν λέει χρήσιμη από την άποψη της εξασφάλισης της διαβίωσης των κοινοτήτων όπως η κάθε μία θα επιθυμούσε στην περιοχή που θα της δινόταν. Οι Τούρκοι και οι Έλληνες θα μετακινούνταν στις δικές τους περιοχές και θα ζούσαν ήσυχα, λέει. Επιπλέον, θα διεξαγόταν και ελεύθερο εμπόριο μεταξύ των δύο περιοχών.

Αυτή η περιγραφή που έγινε πριν 50 χρόνια είναι η εικόνα της ντε φάκτο κατάστασης που επικρατεί τώρα στο νησί. Η εφημερίδα δεν αγνόησε ακόμα και το εμπόριο ανάμεσα στις δύο περιοχές. Και απέμεινε μόνο ένα πράγμα. Να καταγραφούν αυτές οι δύο περιοχές επισήμως ως δύο ξεχωριστά κράτη. Μετά το Σχέδιο Ανάν, στο οποίο οι Άγγλοι είχαν συμβάλει πολύ, άνθησε για τα καλά το δέντρο της διχοτόμησης. Και έφτασε στην ακμή του. Η τουρκική πλευρά απομακρύνθηκε πολύ από την ιδέα της επανένωσης και κατευθύνθηκε προς την κατοχύρωση της διχοτόμησης. Επιπλέον, η άποψη αυτή άρχισε να τυγχάνει αποδοχής και ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους. Τώρα πια ένα σημαντικό τμήμα των Ελληνοκυπρίων, αν και δεν κατέστη δυνατόν ακόμη να καθοριστεί ακριβώς το ποσοστό του μέσα στην κοινότητα, δεν αντιτίθεται στη διχοτόμηση και πιστεύει ότι αυτή αποτελεί την καλύτερη μορφή λύσης.

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η νότια Κύπρος βαδίζει προς τις εκλογές. Αυτές οι εκλογές είναι οι πιο φιλόδοξες και το αποτέλεσμά τους αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον. Και μάλιστα αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι δεν αναμένεται κάποια σοβαρή αλλαγή στο κυπριακό πρόβλημα, όποιος και αν εκλεγεί. Η ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι δυναμική κοινωνία, παρά το γεγονός ότι φαίνεται συντηρητική. Ξέρει να αλλάζει. Μέχρι σήμερα έδωσε ευκαιρία για δύο θητείες μόνο στον Κληρίδη. Θα δώσει άραγε την ίδια ευκαιρία και στον Παπαδόπουλο; Ο Κληρίδης ήταν ένας ηγέτης ισχυρός και χαρισματικός και διέθετε ελαστικότητα και μεγάλη πείρα. Η κοινότητα, που παρά τα χαρακτηριστικά του αυτά δεν του έδωσε μια τρίτη ευκαιρία ίσως λόγω της ηλικίας του, γιατί να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία σε έναν ηγέτη όπως ο Παπαδόπουλος, που έχει πολλά κουσούρια και λάθη και τα αμαρτήματά του είναι περισσότερα από τις αγαθοεργίες του; Δοκιμάστηκε ο Παπαδόπουλος. Και φάνηκε μέχρι πού μπορούν να πάνε τα πράγματα με αυτόν. Δεν πάνε πιο πέρα. Έστω και αν δεν συνέβησαν λόγω του Παπαδόπουλου τα κέρδη που εξασφάλισε η τουρκική πλευρά διεθνώς τα τελευταία χρόνια, η αναβάθμιση του καθεστώτος της ΤΔΒΚ κλπ, η διεθνής κοινότητα τα στήριξε σε αυτόν. Ως λόγο της προσέγγισης με την τουρκική πλευρά υπέδειξε την πολιτική Παπαδόπουλου. Τουλάχιστον για να παραγκωνιστεί αυτό και να αποκτηθεί μια νέα εικόνα πρέπει να αλλάξει ο Παπαδόπουλος. Επιπλέον, υπάρχει και το εξής: Τι θα συμβεί όταν έρθει ένας άλλος ηγέτης στη θέση του Παπαδόπουλου που θεωρείται υπεύθυνος για όλα αυτά; Πρέπει να το δούμε και αυτό. Για παράδειγμα αν στη διοίκηση στο βορρά είναι το ΡΤΚ και στην εξουσία στο νότο είναι το ΑΚΕΛ, αν επικεφαλής στην μια πλευρά βρίσκεται ο Ταλάτ και στην άλλη ο Χριστόφιας, δεν θα αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος την ταινία αυτή; Να δούμε και να καταλάβουμε. Αν δεν μπόρεσαν να λύσουν το ζήτημα αυτό δύο ρατσιστές εθνικιστές όπως οι Ντενκτάς και Παπαδόπουλος, θα μπορέσουν άραγε να το λύσουν οι Ταλάτ και Χριστόφιας;

(ΠΟΛΙΤΗΣ)