Πλατιά που ήταν η Σταδίου
καθώς χωρούσε το μεσημέρι το εύχυμο, τον ανδρισμό σου, και μένα βαδίζοντας πλάι σου σε απόσταση μιας ολόκληρης θλίψης.
Κική Δημουλά