Του ΑΛΕΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Στην πρόσφατη ομιλία του Μάικλ Μόλερ, του επικεφαλής της αποστολής των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, υπάρχει μια σοβαρή προειδοποίηση σχετικά με την παρουσία της ειρηνευτικής δύναμης των Ην. Εθνών στην Κύπρο, μια προειδοποίηση η οποία θα 'πρεπε να μας προβληματίσει.

Μιλώντας στην καθιερωμένη τελετή της βράβευσης μελών της δύναμης, που διακρίθηκαν κατά την υπηρεσία τους στο νησί, ο κ. Μόλερ αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η Ουνφικύπ βρίσκεται στην Κύπρο εδώ και 44 χρόνια, σχεδόν μισό αιώνα και η απουσία προόδου, μετά από τόσα χρόνια, εγείρει, όπως είπε, αρκετά ερωτήματα. Ένα από αυτά τα ερωτήματα, τα οποία απευθύνονται προς την ειρηνευτική δύναμη και τα Ηνωμένα Έθνη είναι σύμφωνα με τον Μόλερ το εξής: Πόσο ακόμη, πόσα χρόνια ακόμη, θα πρέπει να περιμένει η διεθνής κοινότητα για μια διευθέτηση, τι περισσότερο θα μπορούσε να κάνει στην Κύπρο η ειρηνευτική δύναμη μετά από τέσσερεις δεκαετίες και μήπως οι δαπάνες των Ην. Εθνών που χρησιμοποιούνται στην Κύπρο θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καλύτερα κάπου αλλού; Το ερώτημα είναι εύλογο και δεν είναι η πρώτη φορά που διατυπώνεται τον τελευταίο καιρό από τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία βλέπουν ότι η μακρόχρονη παρουσία τους στο νησί δεν είχε ως αποτέλεσμα την επίλυση του προβλήματος. Περισσότερο, όμως, η δήλωση του αξιωματούχου των Ηνωμένων Εθνών θα πρέπει να θεωρηθεί σαν προειδοποίηση, σαν μια ακόμη προειδοποίηση, ιδιαίτερα η αναφορά του ότι οι πόροι των Ηνωμένων Εθνών θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καλύτερα κάπου αλλού. Αυτό που πρέπει ν' αντιληφθούμε και ίσως αυτό ήταν το μήνυμα που ήθελε να μας απευθύνει ο Μόλερ, είναι ότι η ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών δεν μπορεί να παραμένει στο νησί επ' άπειρον. Κι αν το αδιέξοδο συνεχιστεί θα τεθεί κάποτε, ίσως σύντομα, θέμα αποχώρησης της δύναμης ή αντικατάστασής της από μια μικρή ομάδα παρατηρητών.

Θα μπορούσε μάλιστα να υποστηριχθεί ότι η αποχώρηση της Ουνφικύπ, αφού δοθεί η αναγκαία προειδοποίηση με μια συγκεκριμένη ημερομηνία, θα ανάγκαζε τις δύο πλευρές στο νησί να διαπραγματευθούν με περισσότερη σοβαρότητα το μέλλον της χώρας. Η αποχώρηση της ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών ή έστω η προειδοποίηση για την επικείμενη αποχώρησή της, θα πρόσφερε ίσως αυτό που απουσιάζει από τις συνιστώσες της σημερινής κατάστασης στο νησί, το κίνητρο και γιατί όχι το δράμα. Θα πρέπει εξάλλου να αναφέρω ότι η Κύπρος είναι η μόνη χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία τα Ηνωμένα Έθνη διατηρούν μιαν ειρηνευτική δύναμη. Καταλήγοντας, θα πρέπει να αναφέρω και κάτι άλλο σημαντικό που είπε ο κ. Μόλερ. Αναφερόμενος στο ενδεχόμενο μιας νέας πρωτοβουλίας, ο Μόλερ είπε ότι αυτή η πρωτοβουλία θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα «προσπαθειών καλής πίστης και από τις δύο πλευρές να ξαναρχίσουν συνομιλίες και να εργαστούν για μια λύση».

Επιτέλους, ο κ. Μόλερ κατάλαβε αυτό που θα 'πρεπε να είχε αντιληφθεί από καιρό...

(Αλήθεια)