ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ θα οδεύσουν προς «ιστορικό συμβιβασμό»;
29.01.08
TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

ΑΠΟ ΚΤΙΣΕΩΣ της Κυπριακής Δημοκρατίας, κανείς Πρόεδρος δεν μπόρεσε να κυβερνήσει αυτόνομα. Από το Μακάριο μέχρι τον Τάσσο, είχαμε κυβερνήσεις συνεργαζόμενων κομμάτων, άσχετα από τη βιωσιμότητα και τη μακροβιότητά τους. Ο Μακάριος, ιεράρχης, δεξιός συντηρητικός και φιλοβασιλικός, συνεργάστηκε για 17 χρόνια με το ΑΚΕΛ και υποστηρίχτηκε από αυτό σε όλες τις φάσεις του Κυπριακού. Ο Κυπριανού συνέπηξε με το ΑΚΕΛ τη γνωστή λαϊκομετωπική συμμαχία, για να την απολακτίσει στη συνέχεια. Ο Βασιλείου εξελέγη χάρη στις ψήφους του ΑΚΕΛ. Και ο Τάσσος ανήλθε στην προεδρία με ΑΚΕΛικά δεκανίκια. Για όλους τους Προέδρους, το ΑΚΕΛ ήταν η μεγάλη δεξαμενή ψήφων και το εφαλτήριό τους για την εξουσία. Το ΑΚΕΛ, πέρσι, για τους γνωστούς λόγους, απολάκτισε τον Τάσσο και αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας.

Αίφνης, το ΔΗΚΟ, μέχρι πρότινος συνέταιρος με το ΑΚΕΛ, φαίνεται να ενοχλείται από κατ' ισχυρισμόν προσπάθειες για ενδεχόμενη συνεργασία ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ στον δεύτερο γύρο ή και σε μελλοντική κυβέρνηση, αν ο Τάσσος δεν καταφέρει να περάσει στον δεύτερο γύρο. Δεν θα ασχοληθούμε με τη σεναριολογία, η οποία είναι επενδυμένη με ισχυρή δόση ευσεβών πόθων και ενσυνείδητης προσπάθειας διεμβόλισης των ψηφοφόρων των αντίπαλων στρατοπέδων. Ανακύπτει ένα ερώτημα, που αφορά το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ: Αν ο Τάσσος δεν επιτύχει επανεκλογή, όποιος και αν είναι ο νέος Πρόεδρος, Χριστόφιας ή Κασουλίδης, θα προσφύγει έκαστος στο άλλο κόμμα για συνεργασία; Με απλά λόγια, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ θα μπορούσαν να υλοποιήσουν αυτό που ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ αποκαλεί «ιστορικό συμβιβασμό»; Δηλαδή, να παραμερίσουν τις ιδεολογικές διαφορές, αγκυλώσεις και ιδεοληψίες τους και να σχηματίσουν κυβέρνηση με στελέχη από τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ;
Αν λάβουμε υπόψη τις εκατέρωθεν κατά καιρούς δηλώσεις και τη σύνθεση των ψηφοφόρων των δύο κομμάτων, δεν υπάρχει πιθανότητα ούτε στο εκατομμύριο, για πιθανή συνεργασία μεταξύ τους. Όμως, το «ναι» στο δημοψήφισμα φαίνεται να έχει ενώσει έναν κόσμο και στα δύο κόμματα, που ενισχύεται σήμερα με αντιπάθεια και έκδηλη αντίθεση προς τον Τάσσο. Έτσι εξηγείται η ισχυρή βεβαιότητα ότι, αν στον δεύτερο γύρο παραμείνουν Τάσσος και Χριστόφιας, μια μερίδα οπαδών του ΔΗΣΥ θα υποστηρίξει Χριστόφια επειδή δεν αντέχει τον Τάσσο. Το ίδιο θα μπορούσε να λεχθεί για τους οπαδούς του ΑΚΕΛ, αν στον δεύτερο γύρο παραμείνουν Τάσσος-Κασουλίδης, δηλ. να στηρίξουν Κασουλίδη; Είναι αμφίβολο, επειδή το ΑΚΕΛ παραμένει αιχμάλωτο των θέσεών του κατά της «επάρατης Δεξιάς», στην οποία πρέπει να φραχτεί ο δρόμος προς την εξουσία.
Ας υποθέσουμε, όμως, ότι όλα αυτά και πολλά άλλα εμπόδια -κομματικά, ιδεολογικά, πολιτικά, κτλ.- υπερπηδούνται και τα δύο κόμματα συνεργάζονται, επειδή στόχος τους, όπως συμφωνούν στις διακηρύξεις τους, είναι η σωτηρία της Κύπρου, η επίλυση του Κυπριακού και η ανακοπή της διχοτόμησης, που ανέβηκε το πρώτο σκαλοπάτι, όπως λένε εν χορώ. Στη βάση ποιων σιδηρών προγραμματικών δεσμεύσεων θα γίνει αυτή η συνεργασία; Με ποια εκατέρωθεν αξιοπιστία και εμπιστοσύνη; Με ποιες κομματικές και προσωπικές θυσίες και κόστος; Ποιας έκτασης πολιτικές και ιδεολογικές υπερβάσεις τα δύο κόμματα καλούνται να επιδιώξουν εκ προοιμίου, πριν οδεύσουν σε μια πιθανή, μεταξύ τους, συνεργασία; Αυτά και πολλά άλλα σημαίνουν ηχηρές ανατροπές και μια μεγάλη επανάσταση σε νοοτροπίες και αντιλήψεις, σε πρόσωπα και καταστάσεις. Ένας «ιστορικός συμβιβασμός» μεταξύ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ θα επιβληθεί εκ των άνω ή θα προέλθει εκ των κάτω; Ένα είναι σίγουρο: Ο Ν. Αναστασιάδης έκανε την πρώτη κρούση. Το ΑΚΕΛ τηρεί σιγή. Θα αντιδράσει;
Hλ. διεύθυνση: Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε