Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη

Αλήθεια, αν στο συνέδριο του ΣΥΝ, έβγαινε κάποιος σύνεδρος και έλεγε: Ακούστε σύντροφοι, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα και όπως θα έχουν στο ορατό μέλλον δύο είναι τα καθήκοντα του κόμματος απέναντι στη χώρα:

Πρώτο να στηρίξει την αντιπολιτευτική του κριτική πάνω στην εξυγίανση του κράτους γιατί η χώρα πριν απ’ όλα πρέπει να κυβερνηθεί ομαλά, δημοκρατικά και αποδοτικά. Σήμερα δεν κυβερνάται καλά και είναι η βασική αιτία που ο λαός αδικείται, υποφέρει, ταλαιπωρείται, σπαταλούνται οι πόροι του, καταληστεύονται και η εργασία του έχει χαμηλή απόδοση. Τα πανεπιστήμια έχουν ουσιαστικά τρία χρόνια να λειτουργήσουν κανονικά, μειοψηφίες καθηγητών και σπουδαστών επέβαλαν καθεστώς αυθαίρετης και βίαιης δικτατορίας. Κάθε τόσο οι δρόμοι της πρωτεύουσας μεταβάλλονται σε πεδίο μάχης, διακόπτοντας επί ώρες την ομαλή λειτουργία της πόλης. Η εγκληματικότητα αυξάνεται συνεχώς και οι πολίτες δεν αισθάνονται ασφαλείς ούτε στο δρόμο, ούτε στις δουλειές τους ούτε στα σπίτια τους. Η φορολογία μας κρύβει μεγάλες αδικίες σε βάρος των ασθενεστέρων τάξεων, μάς καταληστεύει και παρ’ όλα αυτά τα έσοδά της δεν επαρκούν για να καλύψουν τις δαπάνες ενός σπάταλου κράτους. Πολλές κρατικές επιχειρήσεις είναι προβληματικές, αφήνουν τεράστια ελλείμματα που τελικά επιβαρύνουν τον επίσης προβληματικό προϋπολογισμό. Το ασφαλιστικό μας σύστημα είναι επίσης σπάταλο και ταυτόχρονα αφήνει μεγάλα ελλείμματα σε βάρος του προϋπολογισμού. Και να πούμε και το άλλο για το οποίο κανείς δεν μιλάει: Η άμυνα της χώρας σε μια περιοχή ανήσυχη και ασταθή έχει μάλλον το μαύρο της χάλι. Σε φρόνημα, σε οργάνωση και σε αμυντικό υλικό.

Χρειαζόμαστε ένα κράτος περιορισμένο στις αρμοδιότητες που πραγματικά μπορεί να τις ασκήσει. Θα πουν μερικοί ότι αυτό είναι φιλελευθερισμός ή, ακόμη χειρότερο, νεοφιλελευθερισμός. Ας μη φοβόμαστε τις λέξεις. Το ΠΑΣΟΚ ήθελε το κράτος μεγάλο, το ξεχείλωσε και το αποδιοργάνωσε για να το κάνει κύριο κομματικό όργανο, αχαλίνωτου λαϊκισμού και κοινωνικής κλοπής. Η Ν.Δ. καμώνεται ότι θέλει μικρό κράτος. Απέδειξε ότι θέλει το δικό της κράτος. Τώρα είναι η ώρα της Αριστεράς να πει υπεύθυνα το δικό της δημοκρατικό λόγο για το κράτος, που εξακολουθεί να είναι το βασικό αντικείμενο και ταυτόχρονα περιεχόμενο της πολιτικής.

Η δεύτερη πρόταση θα σας ξενίσει περισσότερο και θα προκαλέσει την οργή σας. Η μόνη δυνατή διέξοδος για να ξεπεράσουμε την εμφανή καθυστέρηση, περισσότερο κοινωνική και λιγότερο οικονομική, είναι η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας γενικά, της μικρής της μεσαίας και της μεγάλης. Η κοινωνία μας είναι ταξική και δεν φαίνεται ότι θα είναι διαφορετική στο μέλλον. Κάποια τάξη ή στρώμα ξεπετάει κεφάλι, καταλαμβάνει ηγεμονική θέση και τραβάει πίσω ολόκληρη την κοινωνία.

Μόνο η Αριστερά έχει το ηθικό κύρος να αποενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα και το κέρδος και να αναγνωρίσει και ταυτόχρονα να περιφρουρήσει τη δημοκρατικότητα και τον εξισορροπητικό ρόλο της αγοράς. Την επιχείρηση τη διαχειρίζονται ιδιώτες με κύρια επιδίωξη το κέρδος, αλλά ανήκει στην κοινωνία, από κει αντλεί τη δύναμή της. Και το κέρδος, ως κοινωνικό περίσσευμα, έχει να διαδραματίσει κρίσιμο κοινωνικό ρόλο. Το δημοκρατικό κράτος οφείλει να περιφρουρήσει την κοινωνικότητα της επιχείρησης και του κέρδους, πρώτα από την καταλήστευση των ιδιοκτητών της. Εχει και τα μέσα και την πείρα.

Ξέρω ότι πολλοί σύνεδροι σκέφτονται τα ίδια. Φοβούνται να μιλήσουν γιατί εξακολουθούν να είναι δέσμιοι σε σχήματα του παρελθόντος, τα οποία δοκιμάσθηκαν και οδήγησαν σε μια καθολική καταστροφή. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι η ανανεωτική Αριστερά αν δεν ξεκινήσει από μια ριζική ανατροπή αυτών των αποτυχημένων σχημάτων πολιτικής δράσης;

Αγανακτισμένοι οι σύνεδροι ξέσπασαν σε γιουχαΐσματα και σφυρίγματα...

posted by χόρχε