Τα κλαδιά του θεριέψανε και κοντεύουν ν’ αγγίξουν το μπαλκόνι.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Κι όμως χρόνια είναι εκεί, σε χειμώνες και καλοκαίρια.

Νομίζω πως όταν ήμουν παιδί, έκοβα από τους καρπούς του.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Όμως, στην κάθε μέρα τα σπίτια γερνάνε

κάτω από την προσοχή των ματιών μου.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Αλλά οι δρόμοι ορθώνονται και πλευρίζουν πεζοδρόμια.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Όμως οι άνθρωποι περνούν πίσω από τα κάγκελα του μπαλκονιού.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Ωστόσο τα σύννεφα παίρνουν μακριά το καλοκαίρι.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Καθώς μπαίνω και βγαίνω, στης καθημερινότητας το φευγιό.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Και γίνεται ο γείτονας που δεν έχω.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Σε λίγο θα πιάσει με το χέρι του το κλειστό πατζούρι.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Θα μου θυμίσει πως μεγαλώνω μαζί του.

Και ότι ζούμε, χωρίς ποτέ να λέμε κάτι.

Ένα δέντρο, μεγαλώνει στον κήπο.

Τώρα ξέρω πως είναι εκεί πριν μου χτυπήσει την πόρτα.

Γιάννης Κατσούλης

27 και 28 Αυγούστου 2007