| Προς Μεχμέτ Αλί Ταλάτ |
| 29.02.08 | |
|
Του Ανδρέα Παράσχου Εμάς τους δημοσιογράφους δεν μας δεσμεύει οποιαδήποτε λαϊκή ετυμηγορία, ούτε οποιοσδήποτε επίσημος διορισμός και συνεπακόλουθα δεν δεσμευόμαστε από την όποια διπλωματική αβρότητα. Το μόνο που θεωρώ ότι μας δεσμεύει είναι η εξυπηρέτηση της ενημέρωσης, η καταγραφή της ιστορικής αλήθειας αλλά και η συμβολή στη βελτίωση της ειρήνης και της κοινωνικής προόδου, προς όφελος του καλώς νοούμενου συμφέροντος των ανθρώπων αυτής της χώρας ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και χρώματος. Με την εκλογή στην προεδρία της Δημοκρατίας του Δημήτρη Χριστόφια δημιουργήθηκαν προσδοκίες για την προώθηση λύσης στο Κυπριακό, το βασικό πρόβλημα που επηρεάζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το δημόσιο βίο στο νησί μας. Στη βάση αυτών των προσδοκιών, η δήλωση Χριστόφια την περασμένη Κυριακή, αμέσως μετά την ανακοίνωση του τελικού αποτελέσματος των εκλογών, ότι τείνει χέρι φιλίας και συνεργασίας προς τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας με απώτερο στόχο τη λύση του Κυπριακού, ήρθε να συναντήσει τις παρόμοιες δηλώσεις -περί τεταμένης χειρός φιλίας- που έκανες τα προηγούμενα πέντε χρόνια αγαπητέ Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, χωρίς να βρίσκεις, όπως δικαίως έλεγες, προτεταμένο χέρι από την πλευρά μας. Αντί λοιπόν από τη Δευτέρα να είχες απαντήσει "ιδού το χέρι μου, σύντροφε Χριστόφια, και έλα να πάμε μαζί στο δρόμο της λύσης", σε ακούμε να κάνεις δηλώσεις όπως αυτές στη "Χουριγιέτ", ότι η πορεία των διαβουλεύσεων δεν έχει να κάνει με το κατά πόσο υπάρχει κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο. Ότι επιμένεις στη δημιουργία ενός νέου κράτους διά της παρθενογένεσης ενώ έθεσες και άλλα θέματα που άπτονται αυτής καθεαυτής της διαπραγμάτευσης. Και διερωτώμαι και μαζί με μένα και άλλοι πολλοί Ελληνοκύπριοι: Σου είναι δύσκολο πολύ να περιμένεις μέχρι να γίνει η πρώτη συνάντησή σου με τον Χριστόφια; Θέλεις μήπως να στείλεις μηνύματα για τις δικές σου κόκκινες γραμμές προς διαμόρφωση της ατζέντας; Μήπως ακόμα θέλεις να δυσκολέψεις τον Χριστόφια πριν καν αρχίσουν οποιεσδήποτε διαβουλεύσεις κουρδίζοντας όλους εκείνους στην πλευρά μας που δεν θέλουν λύση; Θέλεις επίσης να επιβεβαιώσεις εκείνους που λένε ότι είσαι ένας άλλος Ντενκτάς; Εκτός πια κι αν συμφωνείς με τους άλλους που λένε ότι μόλις έφυγε ο Τάσσος Παπαδόπουλος από το πολιτικό προσκήνιο σε έπιασε τρόμος και κατέφυγες στον Καβάφη: Τώρα τι θα κάμουμε χωρίς βαρβάρους; Ήταν μια κάποια λύση; Επειδή όμως εμείς πιστεύουμε ότι το όλο ζήτημα δεν έχει να κάμει ούτε με την παρθενογένεση ούτε με τον όποιο παρθενικό υμένα αλλά κυρίως με το κλίμα εμπιστοσύνης που ακριβώς πρέπει να θεμελιωθεί ξανά ώστε πάνω του να οικοδομηθεί η λύση, θεωρούμε ότι θα πρέπει πρώτα και κύρια να πας στην πρώτη συνάντηση όχι ως διαπραγματευτής αλλά ως πραγματικός ηγέτης που θέλει να δει τη χώρα του να ενώνεται. Ηγέτης που έχει όνειρο ζωής να δει τους ανθρώπους της Κύπρου να ευημερούν επειδή οι ηγέτες τους έβαλαν στην μπάντα τους όποιους υποκειμενισμούς και κατέθεσαν όλη τους τη σοφία και την καλή θέληση για την ειρήνη. Η Κύπρος, Μεχμέτ Αλί, χρειάζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ ανθρώπους που μπορούν να γράψουν ιστορία ειρήνης και όχι να επαναλαμβάνουν τα λάθη του αίματος και της διχόνοιας.
ΠΟΛΙΤΗΣ
|