ΤΗΣ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Μια παγωνιέρα για σχολική τσάντα, φουκού στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του μπαμπά, κάρβουνα κι όλα τα αξεσουάρ για το ψήσιμο σούβλας. Δεν λέω, χρήσιμο είναι το μάθημα γιατί εμείς της μεσαίας γενιάς που αμφισβητήσαμε από θρησκεία μέχρι σούβλα, δεν μάθαμε ποτέ να ανάβουμε κάρβουνα.

Ναι μεν αποκτήσαμε σπίτια με κήπους, πισίνες και ψησταριές αλλά το πολύ πολύ να καταφέρουμε να ψήσουμε λουκάνικα. Κι αυτά Φραγκφούρτης που δεν θέλουν πολλά πολλά. Για τα υπόλοιπα ας είναι καλά οι πεθεροί. Τη μια θα μας σβήσουν στη μέση, την επομένη θα κοντέψουμε να κάψουμε τη γειτονιά, την παράλλη θα τσιμπολογάμε μέχρι το απόγευμα και θα το παρουσιάσουμε και σαν πατέντα το αργό ψήσιμο. Για τη νέα γενιά όμως, η άγνοια και η έλλειψη ενδιαφέροντος στα περί σούβλας, όπως και περί ποδοσφαίρου ισοδυναμεί (για τους άρρενες) με «ανορθόδοξες» σεξουαλικές προτιμήσεις. Γι' αυτό πολλοί τάχα μου ευρωπαϊστές (σαν τον κύριο Κασουλίδη και λόγου μου), που ανάμεσα στην τσίκνα της σούβλας και τα λαχανάκια Βρυξελλών τείνουν να προτιμούν τα δεύτερα, κινδυνεύουν να κάνουν παιδιά ξενέρωτα. Με χαμηλή χοληστερόλη, λιπαρά και τριγλυκερίδια, αλλά ξενέρωτα. Να περνούν Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Θεοφάνια, Τσικνοπέμπτη, Πάσχα και Αγίων Πάντων δίπλα από τα πεζοδρόμια που γυρίζουν οι σούβλες και να κλείνουν τα παράθυρα του αυτοκινήτου. Να καλούν κόσμο σπίτι τους και να κάνουν φιλετάκια, ογκρατέν και κάτι περίεργα φαγητά που ποιος ξέρει από ποια ευρωπαϊκή μαγειρική τα ξεσήκωσαν. Μπροστά στον κίνδυνο, λοιπόν, να εκφυλιστεί πλήρως η νέα γενιά, ευτυχώς τα σχολεία ανέλαβαν να καθιερώσουν την Τσικνοπέμπτη ως ενδοσχολική γιορτή. Με άναμμα καρβούνων, ψήσιμων κρεατικών, λαϊκής μουσικής και άλλων εορτασμών. Ο επόμενος σχολικός στόχος, μην πούμε και καινοτομία, είναι η εισαγωγή ημέρας κυνηγίου. Γιατί κάθε ολοκληρωμένος Κύπριος, μη ομοφυλόφιλος, θα πρέπει να έχει διατριβή σ' αυτά τα τρία: Ποδόσφαιρο, ψήσιμο σούβλας και κυνήγι. Κι αν θέλει να είναι και μια στάθμη πιο πάνω, να ξέρει για κρασί και πούρα.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ