Ένωσε και δίχασε, όσο λίγοι Ιεράρχες τον ελληνικό λαό. Έβγαλε εκατομμύρια στους δρόμους για το θρήσκευμα στις ταυτότητες, διέγειρε με τις θέσεις που εξέφραζε στα εθνικά θέματα. Προκάλεσε
με τα λεγόμενα του λίγο πριν τις εκλογές του 2004. «Επαναστάτες δεν είναι οι σοσιαλιστές. Επαναστάτες είναι οι γνήσιοι χριστιανοί», είπε. Και το… αποτελείωσε: «Στο τέλος, η παντοδύναμη Δεξιά του Κυρίου δείχνει τι θέλει ο λαός».
Συγκρούστηκε. Είχε ορκισμένους φίλους. Και πιστούς αντιπάλους.
Μέχρι μια Παρασκευή στις 8 του περασμένου Ιουνίου.
Τότε, θαρρείς, όλα άλλαξαν. Η μέρα της διάγνωσης.
Ο Χριστόδουλος ήταν θνητός. Και ως θνητός ένωσε φίλους και εχθρούς. Στη μάχη με το αναπόφευκτο.
Και έφυγε με το κεφάλι ψηλά.
Χόρχε
υγ: «Μακαρία η οδός, ή πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως