Μια τολμηρή πρόταση για την προεδρία της βουλής
03.03.08

ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Επισημαίνοντας το μήνυμα ενότητας που ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας, έστειλε στον κυπριακό λαό μετά την εκλογή του, η εφημερίδα «Πολίτης» υποστήριξε την περασμένη Πέμπτη (28 Φεβρουαρίου 2008) ότι αν θέλουμε πραγματική ενότητα, αυτή θα πρέπει να ενισχυθεί «με το 47% που ψήφισαν τον Ιωάννη Κασουλίδη διά της προσφοράς της προεδρίας της βουλής στο Δημοκρατικό Συναγερμό».

«Η προεδρία της βουλής στο ΔΗΣΥ», υποστηρίζει η εφημερίδα, η οποία τιτλοφορούσε το κύριο άρθρο της «Δώστε την προεδρία της βουλής στο ΔΗΣΥ», «εμπεδώνει ένα κλίμα πραγματικής ενότητας και συνυπευθυνότητας ενόψει των επερχομένων συνομιλιών στο κυπριακό» και συμβάλλει στη «δημιουργία ενός κλίματος πραγματικής ενότητας, που πρέπει τους επόμενους μήνες να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού».

Πρόκειται για μια σοβαρή πρόταση, η οποία όμως, όπως ομολογεί και ο αρθρογράφος της εφημερίδας, βρίσκεται εκτός του «κυπριακού πολιτικού κεκτημένου», εκτός της κυπριακής πολιτικής κουλτούρας, και γι' αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν ουτοπική και απραγματοποίητη. Από φαινομενικά ουτοπικές, όμως, ιδέες ξεκινούν κάποτε τολμηρές πράξεις και τολμηρές υπερβάσεις. Και είναι εδώ που δοκιμάζεται η ποιότητα και το θάρρος των πολιτικών ηγετών και η ικανότητά τους να προχωρήσουν πέρα από τις πολιτικές, ιδεολογικές και άλλες προκαταλήψεις του παρελθόντος.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η «προσφορά» της προεδρίας της βουλής στον ΔΗΣΥ είναι από μόνη της αρκετή για τη  σφυρηλάτηση κλίματος ενότητας, το οποίο για να «σφυρηλατηθεί» χρειάζεται και αλλαγή νοοτροπίας. Είναι όμως ένα βήμα, ένα σημαντικό βήμα, προς αυτή την κατεύθυνση, προς την κατεύθυνση της ενότητας της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Η ελληνοκυπριακή κοινότητα ήταν, οφείλουμε να το ομολογήσουμε, διχοτομημένη με ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα της νήσου, τα οποία ενώ βρίσκονται πιο κοντά από όλα τα άλλα στην προσέγγιση του κυπριακού, βρίσκονταν σε διαρκή αντιπαράθεση, προβάλλοντας ιδεολογικές διαφορές.

Και βρισκόμασταν, όπως βρισκόμαστε και τώρα, μπροστά σε ένα παράδοξο φαινόμενο: Να δηλώνουμε ότι στόχος μας είναι η επανένωση της νήσου διά της επανένωσης των δύο κοινοτήτων, ενώ καμιά προσπάθεια δεν καταβάλλεται για την ενότητα μέσα στην κοινότητά μας, για την κατάργηση της διχοτόμησης της κοινότητάς μας. Δηλώνουμε ότι είμαστε έτοιμοι να συνυπάρξουμε, να συνεργαστούμε, να ζήσουμε μαζί, κλπ. κλπ. με τους Τουρκοκυπρίους, με τους πολίτες της άλλης κοινότητας, αλλά δεν είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε, να ξεπεράσουμε τα σύνδρομά μας, μέσα στη δική μας κοινότητα.


Η απόδοση, λοιπόν, της προεδρίας της βουλής στον ΔΗΣΥ, στο άλλο κομμάτι της διχοτομημένης κοινότητάς μας, θα ήταν ένα σημαντικό βήμα. Υπάρχουν όμως οι τολμηροί πολιτικοί ηγέτες γι' αυτή την υπέρβαση;


ΑΛΗΘΕΙΑ