| Όταν οι δεήσεις δεν φέρνουν βροχή |
| 11.03.08 | |
|
ΤΗΣ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Θα διψάσουμε για να μην διψάσουμε, μας προειδοποιεί ο νέος υπουργός Γεωργίας, προετοιμάζοντας μας για τις περικοπές του νερού που έπονται. Ότι κι αν κάνουμε όμως είμαστε καταδικασμένοι, σύμφωνα με ένα από τους κορυφαίους παγκόσμια περιβαλλοντιστές, Μαρκ Λαϊνάς. «Η Μεσόγειος θα γίνει η νέα Σαχάρα και οι άνθρωποι της περιβαλλοντικοί μετανάστες». Σενάριο τρόμου; Μπορεί. Ωστόσο οι απόψεις που συγκλίνουν σε ένα δυσοίωνο μέλλον ολοένα και πληθαίνουν. Και μεις εξακολουθούμε να σκεφτόμαστε το περιβάλλον ως ένα παροδικό τοπικό πρόβλημα ανομβρίας που θα αντιμετωπιστεί με σακουλάκια στα καζανάκια και εισαγωγή νερού με τάνκερ από το Λίβανο. Και πάνω απ' όλα με δεήσεις. Το πρόβλημα μας όμως δεν είναι μόνο το νερό. Και δυστυχώς φαίνεται να μην μπορεί να αντιμετωπιστεί με την πιο δημοφιλή μας στρατηγική «να περάσουμε ως παρακάτω» ή «που στύλλον στύλλον άνεση». Σε κάποιο σημείο, ίσως να μην βρούμε στύλλον για να σταθούμε και να πάρουμε μια ανάσα ως παρακάτω. Γι αυτό πέρα, από όλα αυτές τις σοφές λαϊκές μεθόδους και τις δοξασίες που μπορεί να μας έσωσαν πολλές φορές χρειάζονται και κάποιες πιο επιστημονικές μέθοδοι. Μιλώντας για την Ελλάδα ο Λαϊνάς, υποστηρίζει πως θα μπορούσε με τον ήλιο και τον αέρα, όχι μόνο να καλύψει όλες τις ενεργειακές της ανάγκες αλλά και να εξάγει και σε άλλες χώρες. Το ίδιο σίγουρα και η Κύπρος, που οι ανάγκες της είναι πολύ λιγότερες και που αντί να ψάχνει για πετρέλαιο θα μπορούσε να επενδύσει σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Που θα μπορούσε τουλάχιστον τις αρδευτικές της ανάγκες να τις καλύπτει με ανακυκλωμένο νερό, ακόμα και με μικρές μονάδες σε κάθε σπίτι κι όχι να νοιώθει ο κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης πως κάνει την υπέρτατη αμαρτία όταν ποτίζει τις τριανταφυλλιές του. Που θα μπορούσε να διαφωτίσει τον κόσμο πως μπορεί να συμβάλει μέσα από την καθημερινότητα του με απλές πράξεις, όχι στην αποτροπή της καταστροφής, αλλά έστω στην απάμβλυνση του προβλήματος.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ |