ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΣΚΑΝΗ

Σε επίπεδο αρχηγών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συζητούνται πλέον σοβαρά οι δραματικές ανατροπές που θα επιφέρουν στην παγκόσμια ειρήνη και την οικονομία οι αλλαγές των κλιματικών συνθηκών.

 Η υπερθέρμανση του πλανήτη οδηγεί σταδιακά σε εξερήμωση τεράστιες εκτάσεις γης, δημιουργώντας συνθήκες ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, οικονομικής εξαθλίωσης και, κατ' επέκταση, μεγάλης κλίμακας συρράξεων. Όλοι αυτοί που για δεκαετίες ολόκληρες κώφευαν στα αγωνιώδη μηνύματα των επιστημόνων, σήμερα δείχνουν να συνειδητοποιούν πως τα περιθώρια στενεύουν και πως θα πρέπει να ληφθούν αμέσως μέτρα αναστροφής της επικίνδυνης πορείας που πήραμε. Ας είναι. Στο βαθμό που οι μελέτες, οι συζητήσεις και οι πιθανές αποφάσεις θα αγγίξουν την ουσία του προβλήματος, θα εξαρτηθεί και το κατά πόσο μπορούμε να ελπίζουμε, αν μη τι άλλο, σε διαφοροποίηση των σημερινών αρνητικών δεδομένων. Δεδομένα, τα οποία δεν αποτελούν πια την εκτίμηση κάποιων παράξενων επιστημόνων, αλλά την ωμή πραγματικότητα που όλοι αποδέχονται.
Είναι άραγε καιρός να ξαναδούμε τη ζωή μας από την αρχή; Να διαπιστώσουμε αν όλα εκείνα που θεωρούσαμε σοβαρά προβλήματα είναι όντως τα πιο σοβαρά; Να ανοίξουμε λίγο τα παράθυρα της αντίληψής μας και να σκεφθούμε τι μας περιμένει στο παρακάτω σταυροδρόμι της διαδρομής μας; Να διερωτηθούμε αν μπορούμε και πώς να συνεισφέρουμε στη μεγάλη αυτή προσπάθεια της σωτηρίας του πλανήτη; Ξέρω, αυτού του είδους τα ερωτήματα συνήθως φαίνονται θεωρητικά και υπερβολικά. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε αντιληφθεί πως το μικρό αυτό νησί που ονομάζεται Κύπρος βρίσκεται στη σφαίρα των επικίνδυνων περιοχών. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι σε 50 χρόνια θα αντιμετωπίσει ορατό τον κίνδυνο της εξερήμωσης. Ήδη, ψάχνουμε να φέρουμε νερό από γειτονικές χώρες κι όμως οι κυράδες πλένουν ακόμα τα πεζοδρόμια με το λάστιχο προβάλλοντας εκείνη την απολίτιστη λογική που λέει "εγώ το πληρώνω"... Κι ακόμα, είναι σίγουρο πως πολύ νωρίτερα θα αντιμετωπίσουμε σοβαρά προβλήματα καθώς ένα μεγάλο κύμα της μετανάστευσης θα περνά από αυτό ακριβώς το σημείο αναζητώντας πλέον όχι μιαν καλύτερη τύχη αλλά την ίδια τη ζωή.
Οι ορίζοντές μας ήταν πάντα στενοί. Μετρούσαμε το σήμερα και το εγώ και αδυνατούσαμε να προσεγγίσουμε το αύριο και το εμείς. Ό,τι κι αν αυτό σημαίνει. Ας σκεφθούμε όμως λίγο εκείνους που θα βρεθούν μπροστά στον εφιάλτη που περιγράφουν οι "παράξενοι" επιστήμονες. Θα είναι τα παιδιά και τα εγγόνια μας που σίγουρα θα καταραστούν όλους εμάς τους στενόμυαλους που τους φέραμε σ' έναν κόσμο χωρίς προοπτική. Την (έρημη) πατρίδα, ουκ ελάττω...

ΠΟΛΙΤΗΣ