«Η εικόνα ενός ανθρώπου πεινασμένου, δυστυχισμένου, σακατεμένου, κατεστραμμένου από την ανέχεια, τη δυστυχία, τον πόλεμο ή κάθε άλλη μορφή βίας, είναι η εικόνα ενός ανθρώπου. Δεν είναι οι άλλοι πολιτισμοί του Χάντινγκτον, τα διαφορετικά πεπρωμένα, οι διαφορετικές παραδόσεις, οι διαφορετικές πολιτισμικές ταυτίσεις των εθνικιστών, των ρατσιστών, των φανατικών. Είναι ένας άνθρωπος που υποφέρει. (..) Είναι ένας από εμάς που υποφέρει. Το χρώμα, η καταγωγή, το φύλο υποχωρούν ως στοιχεία διαφοροποίησης. Η βία, η κοινωνική αδικία είναι το κυρίαρχο!
Στοιχείο αυτής της εικόνας. Η εικόνα του ανθρώπου είναι πολύ πιο άδολη από το δόλο του σχετικισμού. Είναι ωμή και γι' αυτό πραγματική. Είναι ο παγκόσμιος χαρακτήρας της κοινωνίας που παρουσιάζεται στην εικόνα μας. Είναι η στιγμιαία, η απόλυτη διάσταση της πραγματικής αφαίρεσης.(..). Το στοίχημα του παγκόσμιου πολιτισμού είναι αυτή η αποδοχή, η κατανόηση της πραγματικής αφαίρεσης. Ο κανονιστικός της χαρακτήρας έγκειται στην απλή διαπίστωση ότι είναι η μόνη ορθή λύση, ο μόνος, ο μοναδικός δρόμος του ορθολογισμού. Οτιδήποτε άλλο είναι ή οδηγείστη βαρβαρότητα».

Από το βιβλίο του Δημήτρη Χαραλάμπη, "Δημοκρατία και Παγκοσμιοποίηση".

Για τη "μεταφορά", m.m.

Σύνδεσμος:

Μέσα από τα μάτια ενός (λαθρο)μετανάστη