| Οι διακριτοί ρόλοι κράτους και θρησκείας |
| 19.03.08 | |
|
ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΡΑΣΧΟΥ Είναι πλέον κοινός τόπος ότι αυτά που στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο θεωρούνται αυτονόητα στην Κύπρο δεν είναι και τόσο αυτονόητα. Και δεν αναφερόμαστε σε ζητήματα δευτερευούσης σημασίας αλλά σε θεσμούς που ορίζουν, και πολλές φορές καθορίζουν, τον δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό βίο. Ένα τέτοιο ζήτημα είναι οι διακριτοί ρόλοι κράτους και θρησκείας. Ένα ζήτημα που αλλού έχει ξεκαθαρίσει εδώ και δεκαετίες ή και αιώνες και που στην Κύπρο του 21ου αιώνα αποτελεί μέχρι σήμερα ταμπού ακόμα και για επιστήμονες ακαδημαϊκούς, οι οποίοι λόγω του αντικειμένου τους θα έπρεπε να είχαν τοποθετήσει από καιρού τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Ολίγοι λοιπόν τολμούν να ασχοληθούν ουσιαστικά με αυτό, και οι πλείστοι -αν και αντιλαμβάνονται τη σημασία του στη ζωή της κοινωνίας- προτιμούν να το αποφεύγουν. Γι' αυτό και ήταν έκπληξη πραγματικά, το γεγονός ότι η κρατική ραδιοτηλεόραση ασχολήθηκε με το ζήτημα αγγίζοντας μάλιστα την ουσία του, σε ένα πάνελ η σύνθεση του οποίου άρθρωσε ένα τόσο ενδιαφέροντα λόγο που ο τηλεθεατής δεν άφηνε λέξη να πέσει χάμω. Στην εκπομπή "Το συζητάμε" της Δευτέρας, σε διάστημα μιας ώρας ετέθησαν επί τάπητος όσα δεν έχουν τεθεί ποτέ προηγουμένως σε μια τηλεοπτική συζήτηση στην οποία να μετέχει και η ίδια η Εκκλησία της Κύπρου. Κι αυτό γιατί στη μικρή κοινωνία που ζούμε ξέρουμε τις διασυνδέσεις κάποιων καναλιών με κάποια εκκλησιαστικά κατεστημένα, οι οποίες και κρατούν μακριά από την κοινή γνώμη τα ουσιαστικά ζητήματα που σχετίζονται με την Εκκλησία, το κράτος και την κοινωνία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση στο ΡΙΚ, το πρόσωπο της Εκκλησίας που είδαμε ήταν ένα πρόσωπο ταπεινό, ευπροσήγορο, χωρίς αγκυλώσεις και μακριά από φανατισμούς, στρεβλώσεις και πατερναλισμούς. Ίσως ο Μόρφου Νεόφυτος να μην ήταν ο κλασικός εκπρόσωπος της ηγεσίας της Εκκλησίας της Κύπρου, ωστόσο ο λόγος του έδειξε ότι στην ηγεσία της Εκκλησίας υπάρχουν και ιεράρχες που ζουν μέσα στην κοινωνία (και όχι πάνω από αυτή), αντιλαμβάνονται τα προβλήματα, τις ανησυχίες και τις έγνοιες του λαού και είναι διάκονοι και αρωγοί του. Παράλληλα δε, έδειξε ο Μόρφου ότι όχι μόνο δεν υπολειπόταν -έναντι των άλλων συμμετεχόντων- ακαδημαϊκής μόρφωσης αλλά ότι τη γνώση δεν τη μεταφέρει μηχανιστικά αλλά την τοποθετεί, την ερμηνεύει και την εφαρμόζει, μέσα στις δοσμένες συνθήκες, διαλεκτικά. Από την άλλη ο πρύτανης Μιχάλης Ατταλίδης, ο θεολόγος Θεόδωρος Κυριακού, ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Τάκης Χατζηγεωργίου, ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Νίκος Τορναρίτης και ο επιθεωρητής του Υπουργείου Παιδείας Κώστας Κατσώνης, με τις τοποθετήσεις τους έδωσαν στη συζήτηση τη μαγιά που έκαμε την εκπομπή ενδιαφέρουσα και ουσιαστική. Το τέλος της εκπομπής άφηνε τον τηλεθεατή με τη γεύση του ανικανοποίητου δηλαδή με την επιθυμία τού "θέλω κι άλλο". Γι' αυτό και θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρξει και συνέχεια καθότι το ζήτημα αφορά άμεσα τη ζωή του πολίτη και την εξέλιξη της κοινωνίας. Παράλληλα το ΡΙΚ έδειξε ότι όταν θέλει μπορεί, ως Μέσο Ενημέρωσης, να αναδεικνύει τον παρεμβατικό του ρόλο στα καυτά ζητήματα του τόπου.
ΠΟΛΙΤΗΣ |